Kawa bez kofeiny - czyli wiem, że nic nie wiem

Mało kto wie, że kawa bezkofeinowa ma prawie 200 lat, a wszytko zaczęło się od Goethego, który podejrzewał, że jego bezsenność może mieć związek z ilością kawy wypijanej każdego dnia. Poprosił wiec swojego przyjaciela-chemika o analizę składników kawy. Oczywiste wydawało się wtedy, że wszystkiemu winna jest kofeina. I tak w 1820 r. po raz pierwszy przeprowadzono proces wydobycia kofeiny z ziaren kawy.

Metody
W miarę upływu czasu pojawiały się nowe metody oddzielania kofeiny od kawy - obecnie stosuje się trzy metody:
  • z użyciem rozpuszczalników chemicznych
Zielone ziarno poddaje się najpierw działaniu pary wodnej pod ciśnieniem. Dzięki temu ziarna pęcznieją, i łatwiej jest usunąć z nich kofeinę. Następnie pod ciśnieniem rozpuszcza się kofeinę za pomocą chlorka metylenu lub octanu etylu.
  • z użyciem gazów nadkrytycznych
Przy podwyższonym ciśnieniu, w temperaturze powyżej „punktu krytycznego" gazy zachowują się jak ciecze i mogą być stosowane jako rozpuszczalniki. Dwutlenek węgla jest wykorzystywany jako rozpuszczalnik kofeiny. W tej metodzie woskowa warstwa na powierzchni ziarna kawy pozostaje nienaruszona, a usuwana jest jedynie kofeina.
  • z użyciem wody i ekstraktów pozbawionych kofeiny
Opracowano również szereg różnych procesów, w których usuwa się kofeinę nie z samych ziaren, lecz z ekstraktu związków rozpuszczalnych w wodzie, otrzymanego przez moczenie kawy w gorącej wodzie. Proces ten nosi nazwę „metoda pośredniego rozpuszczalnika", a kofeina jest usuwana z ekstraktu poprzez adsorpcję z użyciem węgla aktywowanego (węgiel drzewny).

Zawartość kofeiny
W każdej kawie bezkofeinowej znajduje się śladowa ilość kofeiny, ale przepisy Unii Europejskiej mówią, że w tego typu produktach zawartość kofeiny nie może przekraczać 0,1% w zielonych ziarnach, oraz 0,3% w kawie rozpuszczalnej. Wszystkie stosowane obecnie metody dekofeinizacji usuwają co najmniej 97% kofeiny występującej naturalnie w ziarnach kawowych. Filiżanka kawy bezkofeinowej zawiera około 1 - 5 mg kofeiny (w zależności od intensywności naparu). Wszystko po to, żeby uzyskać napój nie odbiegający smakiem i zapachem od "normalnej" kawy, który będą mogły pić osoby z nadciśnieniem, kobiety w ciąży, karmiące matki, i każdy, kto ma ochotę na filiżankę kawy bez efektu pobudzenia.

Badania
Jest jednak pewne ale... Badania opublikowane przez brytyjskich naukowców w "Journal of Epidemiology and Community Health", ze szkockiego uniwersytetu zaprzeczają powszechnej opinii, że picie nadmiernych ilości kawy szkodzi zdrowiu. Okazuje się, że jest wręcz przeciwnie - im więcej kawy pijemy, tym mniejsze prawdopodobieństwo choroby serca i śmierci. Badania te trwały ponad 10 lat i objęły 11 tysięcy osób w wieku 40-59 lat. Co więcej umiarkowane spożycie kawy (2-3 filiżanki dziennie) wpływa na rozszerzenie naczyń krwionośnych serca i zwiększa w ten sposób przepływ krwi, a zatem ukrwienie całego organizmu. Natomiast arterie znajdujące się w głowie, ulegają zwężeniu. Ma to wpływ na ograniczenie skłonności do bólów migrenowych, ale jednocześnie może się okazać niebezpieczne u osób, które i tak mają podwyższone ciśnienie.

Możliwe jednak, że to nie kofeina jest tym składnikiem kawy, który podnosi ciśnienie krwi. Badania nad tym zjawiskiem trwają od wielu lat i właściwie nic z nich nie wynika. Naukowcy z Centrum Medycznego Uniwersytetu w Teksasie przebadali 10 tys. osób z nadciśnieniem tętniczym i nie znaleźli żądnych zależności między piciem kawy i jej wpływem na podwyższanie ciśnienia. Natomiast w stresie, przy dużym napięciu psychicznym, u niektórych osób może podwyższyć się ciśnienie po wypiciu kawy, wywołane skojarzonym "efektem kofeiny i stresu".

Do podobnych wniosków doszli naukowcy ze Szwajcarii. "Do obecnej chwili wpływ kawy na układ sercowo-naczyniowy przypisywano kofeinie. Stwierdziliśmy jednak wystąpienie tego samego efektu także u osób pijących kawę bezkofeinową, ale nieprzyzwyczajonych do tego napoju" - wyjaśnia prowadzący badania kardiolog, dr Roberto Corti ze Szpitala Uniwersyteckiego w Zurychu. Na potrzeby badań zespół Cortiego zmierzył ciśnienie krwi, tętno i działanie układu nerwowego u 15 zdrowych osób w wieku od 27 do 38 lat. Sześć z nich regularnie pija kawę, dziewięć - pije od czasu do czasu lub unika jej całkowicie. Każda z tych osób była badana po wypiciu trzech espresso, trzech filiżanek kawy bezkofeinowej i trzech dawkach placebo. U kawoszy nic się nie zmieniało. U osób z reguły unikających kawy, po wypiciu kawy bezkofeinowej wzrosło ciśnienie (choć oczywiście nie zmieniło się stężenie kofeiny w ich krwi). Aktywność układu nerwowego wzrosła zarówno wśród osób pijących kawę kofeinową i bezkofeinową.

Wnioski
Corti sugeruje, że osoby z nadciśnieniem powinny ograniczać kawę, i to zarówno tę zwykłą, jak i bezkofeinową. W kawie znajdują się tysiące substancji, a naukowcy wciąż skupiają się na kofeinie - o reszcie niewiele wiadomo. Wygląda więc na to, że osoby z nadciśnieniem, które nie mogą pić kawy, powinny spróbować bezkofeinowej i przekonać się, czy po takiej też czują się źle. W dobrych marketach (Alma, Piotr i Paweł itp.) czy na allegro bez problemu można kupić Kimbo, Illy czy Lavazzę w wersji decafeinato.

A co z ciężarnymi i karmiącymi matkami? Lekarze zalecają umiar - jedna kawa dziennie nie powinna zaszkodzić ani matce, ani dziecku. Mowa o kawie z kofeiną, więc w przypadku kawy bezkofeinowej można sobie pozwolić na więcej. Poza tym warto pamiętać, że espresso i napoje na jego bazie są zdrowsze niż kawa parzona w inny sposób. Przy zachowaniu zasad parzenia w ekspresie (odpowiednia temperatura, ciśnienie i czas parzenia nie dłuższy niż 30 sekund) uzyskujemy z kawy tylko to co dobre, czyli smak, aromat i kofeinę, a cała chemia organiczna, kwasy i inne szkodliwe substancje zostają w fusach.

Proces dekofeinizacji zachodzi pod wpływem reakcji chemicznych, więc gdyby ktoś to dokładnie przebadał, mogłoby się okazać, że w kawie bezkofeinowej są substancje o wiele bardziej szkodliwe niż kofeina. Wydaje mi się więc, że jedno espresso w ciągu dnia przygotowane ze 100-procentowej, ciemno palonej (będzie bardziej gorzkawa w smaku, ale ma mniej kofeiny niż jasno palone kawy) arabiki (mniej kofeiny niż robusta) jest lepsze niż kawa bezkofeinowa. To samo z dziećmi. Niby czemu kilkulatek ze szklanką latte w ręku wywołuje zdziwienie, a już kilkulatek z butelką coca-coli nie?
dodajdo.com

Kawa(ł) dobrej roboty

Prawdziwym croissantom trudno się oprzeć. I niestety te słynne francuskie rogaliki są na tyle pracochłonne, że rzadko robi się je w domu. A w Warszawie wciąż brakuje miejsc, gdzie można by się wybrać na croissanty i być pewnym, że będą takie jak trzeba - warstwowe, puszyste, z maślanym posmakiem... Kawa i takie rogaliki to moje wymarzone śniadanie.

Marzy mi się również taka rzeczywistość, w której ludzie po wstaniu z łóżka będą szli na kawę. I nie będzie to wyprawa na drugi koniec miasta, tylko do kawiarni tuż za rogiem. Tak, jak jest we Włoszech. Widok rozczochranego sąsiada nie będzie w nikim budził zdziwienia, a barista (tak, tak, specjalista od kawy, a nie człowiek-od-włączenia-pstryczka-w-automacie) z promiennym uśmiechem na twarzy zapyta, czy podać "to, co zwykle" i wda się w miłą pogawędkę. Miło by było, gdyby taka kawiarnia miała ogródek, w którym można by przysiąść z psem przy okazji spaceru w tej okolicy. I żeby nikt na psa dziwnie nie patrzył, że taki duży/mały/kudłaty/łaciaty (niepotrzebne skreślić). Myślicie, że to niemożliwe? A ja kilka dni temu byłam w Filtrach i wiem, że to się da zrobić. Tylko potrzebujemy więcej takich kawiarni w naszym mieście.

Filtry Cafe - niewielka kawiarnia z klimatem, z niezobowiązującą atmosferą i lekkim zacięciem artystycznym. Espresso - 5 zł. Espresso macchiato - 6. Croissant - 4. Prawda, że ceny normalne? Normalna jest też obsługa. A może właśnie nienormalna - tzn. znacznie powyżej normy... Po pierwsze - potrafią zrobić espresso, co wcale nie jest takie oczywiste. Po drugie - wiedzą, które ciastka polecić. Po trzecie - są sympatyczni. Po czwarte - mają na drzwiach znaczek Fair Trade. Po piąte - sprawiają wrażenie zgranej ekipy - choć to może być jednocześnie minusem, bo człowiek "z zewnątrz" może się poczuć jakby wszedł na imprezę, na której nikogo nie zna. Ale myślę, że za drugim razem już takiego wrażenia być nie powinno. Nie wiem, co by było, gdybym tam przyszła z moim dogiem, ale na stronie Filtrów wyraźnie napisano "zapraszamy z dzieciakami, rowerami i psami-nieludożercami", więc może oprócz wody do espresso dostałabym też wodę dla psa. ;)

Jest tylko jeden minus. Nijak mi to nie po drodze. Ani do pracy, ani z. Ochota to zupełnie nie moje okolice. Także o cappuccino i croissantach na śniadanie nadal będę marzyć, a do Filtrów wrócę na popołudniowe espresso.

Filtry Cafe
Ul. Niemcewicza 3
Warszawa
dodajdo.com

Niech nam dzień powszedni uprzyjemnia kawa

Od 25 stycznia do 8 marca w Muzeum Narodowym w Poznaniu będzie można oglądać wystawę prac Zofii Stryjeńskiej. W specjalnie zaaranżowanych wnętrzach zobaczyć będzie można kilkaset prac z okresu dwudziestolecia międzywojennego: około 100 obrazów, grafiki, książki, plakaty i wiele innych. Jest też kilka reklam (kliknij w zdjęcie, żeby zobaczyć powiększenie). Wszystkie powstały na zlecenie pardubickiej fabryki Francka i dotyczą kawy zbożowej lub dodatków do kawy. Mają swój staroświecki urok, choć dziś do zakupu tejże kawy raczej nikogo by nie przekonały...


Swoją drogą współczesna reklama kawy Enrilo też nie zaskakuje kreatywnością:

dodajdo.com

Kaffee macht frei

I jak Wam się podoba tytuł? A jakby z tego zrobić hasło reklamowe?
Nie, przecież to mogłoby się źle kojarzyć...

Agencja reklamowa przygotowująca kampanię dla marki Tchibo nie miała takich oporów. Jedem das Seine, czyli Każdemu to, co się należy, to napis, jaki naziści umieścili na bramie obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie. To samo zdanie, w nieco tylko zmienionej formie gramatycznej (Jedem den Seinen - Każdemu z twoich (bliskich)), znajduje się teraz na na plakatach reklamowych Tchibo na 700 stacjach benzynowych Esso w Niemczech.


Jak łatwo się domyślić, reklama wzbudziła kontrowersje. Obie firmy szybko wycofały się z kampanii, a przedstawiciele Tchibo zapewniają, że nie mieli zamiaru zranienia czyichkolwiek uczuć. Rzeczniczka Tchibo, Angelika Scholz, przyznała, że wybór sloganu "nie był szczęśliwy". Podobnie tłumaczy się Esso, zrzucając winę na agencję reklamową. Nieco inaczej ocenił całą sprawę Solomon Korn, wiceszef Centralnej Rady Żydowskiej. - Używanie takiego hasła świadczy o totalnej nieznajomości historii - powiedział.

Plakaty Tchibo mają wkrótce zniknąć ze stacji. Sprawa przycichnie, aż do następnego razu. Warto bowiem zauważyć, że to nie pierwszy taki przypadek. Kilka lat temu hasła upamiętnionego w Buchenwaldzie używał koncern REWE, reklamując tak urządzenia do grillowania. Jeśli wziąć pod uwagę fakt, że krematoria Buchenwaldu pochłonęły 35 tys. ludzi, to chyba można uznać tę reklamę za szczyt złego smaku.

Podobno ta część historii jest w Niemczech dobrze znana. Mam jednak co do tego poważne wątpliwości - w Polsce nikt o zdrowych zmysłach napisu takiego, jak tytuł mojego postu, nie umieściłby w żadnej reklamie. W Niemczech nad tą kampanią zapewne pracował sztab ludzi mogących się pochwalić wyższym wykształceniem i nikomu nie przyszło do głowy, że coś jest nie tak. Że to się źle kojarzy, że to niestosowne, że przecież jeszcze żyją ludzie, którzy widzieli tę bramę na własne oczy. Aż tak bardzo różnimy się od Niemców poczuciem przyzwoitości? Bo jeśli to kwestia jedynie różnic programowych w szkołach, to może jednak ten nasz poziom kształcenia wcale nie taki zły.
dodajdo.com

Czarne złoto

Kawa to drugi (po ropie) najbardziej pożądany towar na świecie. Każdego dnia w ciągu godziny wypija się ponad 83 miliony filiżanek! Więc jak to możliwe, że Etiopia, główny producent kawy, jest jednym z najbiedniejszych krajów na świecie? 7 milionów Etiopczyków żyje tylko dzięki pomocy humanitarnej. Na swoich polach uprawiają "czarne złoto", każdy kilogram wart jest ok. 30 dolarów (z każdego kilograma kawiarnie sprzedają kawę za ponad 230 dolarów). Jak myślisz, jaka kwota trafia z tego do rolników? 23 centy. Dlaczego? Dlatego, że ceny ustala się na nowojorskiej giełdzie, a globalny rynek zdominowany jest przez korporacje.

Afryka jeszcze nigdy nie była uzależniona od pomocy humanitarnej tak, jak teraz. Jej udział w światowym handlu to 1 proc. Gdyby wzrósł do dwóch procent, przyniosłoby to zyski rzędu 70 mld dol rocznie, czyli 5 razy tyle, ile uzyskuje co roku w postaci pomocy humanitarnej. Ale jak widać łatwiej jest wysyłać pomoc do krajów trzeciego świata, niż wprowadzić zmiany, które mogłyby pomóc powiększyć udziały Afryki w światowym handlu. Żadna ze światowych organizacji handlowych nie kwapi się z wprowadzeniem w życie idei fair trade (w największym uproszczeniu: kawa kupowana od plantatorów po uczciwej cenie, bez wyzysku). A skoro nie ma fair trade, to skąd ma się wziąć fair price...

Rozwiązanie tego problemu jest proste. Wystarczy znaleźć hurtowych nabywców kawy poza korporacjami i sprzedawać towar bez pośredników. Niestety w praktyce okazuje się to cholernie trudne do wykonania. Mam wrażenie, że jedyna nadzieja w nas - zwykłych konsumentach. Warto więc pamiętać, że nasze pieniądze kształtują świat, i warto wydawać je w odpowiedni sposób. A przy najbliższej okazji zamiast sięgać po kolejną Lavazzę czy Nescafe, kupić kawę ze znakiem Fair Trade.

A jak już będziecie się raczyli taką fair kawą, może znajdziecie czas na obejrzenie tego filmu. Wprawdzie jest dość długi (trwa godzinę i 15 minut), ale warto go zobaczyć. Autorzy zapewniają, że żadna filiżanka kawy nie będzie już smakowała tak samo. Ja z kolei uważam, że myślenie o krajach trzeciego świata przy każdym łyku espresso to przesada - ale warto wiedzieć, jak jest.

dodajdo.com

Skazany na kawę

Znacie tego pana?


Wentwort Miller, czyli Michael z serialu Prison Break (w Polsce emitowany pod tytułem Skazany na śmierć), rozpoznawalny jest chyba na całym świecie. Prison Break jest hitem, i to nie tylko w Polsce, gdzie średnia oglądalność pierwszej serii wynosiła ponad 4, 5 mln. Równie chętnie oglądany jest we Francji, Nowej Zelandii, Wlk. Brytanii i USA. Nic więc dziwnego, że "boski Went" coraz częściej zapraszany jest do udziału w reklamach. Były już dzinsy, teraz przyszła kolej na koreańską kawę o dźwięcznej nazwie French Cafe.




I jak wam się podoba? Mnie nie bardzo. Twórcy reklamy jakoś nie błysnęli talentem... Szkoda, mogli lepiej Millera wykorzystać - bo co jak co, ale uroku mu odmówić nie można.
dodajdo.com

Nigdy więcej Almi Cafe

A miało być tak pięknie. Stylowe wnętrze, ciężkie, kolonialne meble, nastrojowa muzyka, wszechobecny aromat kawy. I jedzenie - soczyste sałatki i desery, na widok których można dostać oczopląsu. Takie miałam wyobrażenie na temat AlmiCafe po przejrzeniu opinii w internecie. Liczyłam na urokliwą restauracyjkę, zakamuflowaną w hałaśliwym centrum handlowym. Na miejsce, w którym można usiąść i odpocząć po zakupach.

Od progu powitał mnie zapach grzybów. Średnio mi się to komponowało z kawą, ale co tam, byłam pozytywnie nastawiona. Usiadłam przy stoliku na środku kawiarni, żeby mieć oko na to, co się dzieje za ladą. Przejrzałam menu - ilość serwowanych dań imponująca, jak na taki mały lokal. Drogo, zamówiłam więc tylko espresso macchiato (6zł) i "gruszkę z pasją" (16zł). Mój towarzysz nie chciał deseru, poprzestał na kawowej specjalności tego lokalu - AlmiCafe (12zł) - kawie z mlekiem, czekoladą, miodem i bitą śmietaną.

W oczekiwaniu na przepyszną kawę, jakiej się spodziewałam, wodziłam wzrokiem po półkach za barem. Moją uwagę zwrócił ogromny zapas bitej śmietany w spraju. Pierwszy minus. Taki super lokal, i nie mają prawdziwej bitej śmietany? Przecież profesjonalny syfon to wydatek rzędu 150 zł, niezauważalny w kosztach, więc to kwestia niezwracania uwagi na jakość użytych składników. Kolejna rzecz - dwie mikrofalówki w samym centrum części "roboczej". Nie mają tam kuchni, więc te specjały, o których pisali w menu, pochodzą skąd indziej, a tu są tylko odgrzewane w mikrofali... Ciastka za szybką (14 zł za porcję) nie wyglądały zbyt ciekawie. Niżej jakaś sałatka z brokułami... Tak zwiędniętych dawno nie widziałam, już lepiej się prezentują te z Carrefoura, notabene sąsiadującego z AlmiCafe.

Potem przyszła kolej na realizację naszego zamówienia. Kelner, kucharz i barista w jednym (sprawdza się twierdzenie, że jak coś jest do wszystkiego, to jest do niczego) zrobił espresso w dzbanku, po czym przelał je do filiżanki. Potem zabrał się do ubijania mleka. Kiedy zobaczył bąble na wysokości swoich oczu przestał spieniać i zaczął walić dzbankiem o blat z niebywałym zapałem. Jak to mówią, wiedzą, że gdzieś dzwoni... ;) Potem przełożył łyżką kupkę tej piany do filiżanki i podał mi "espresso macchiato", jak mu się zdawało, choć wyglądało raczej jak cappuccino, a smakowało jak... przypalone mleko z przegrzaną kawą.

Druga kawa - "Almi Cafe" - była przyzwoita. Ale po specjalności zakładu można się było spodziewać czegoś znacznie więcej. Kolejny minus był taki, że kawy były podawane na raty - zanim ja doczekałam się na swoją, mój towarzysz zdążył wypić prawie całą...

"Gruszka z pasją" to było raptem kilka plastrów podgrzanych w mikrofalówce. Miała być z lodami, bitą śmietaną i cynamonem. Nie lubię takiej sztucznej bitej śmietany, więc miałam nadzieję, że będzie tylko dla ozdoby. Niestety, było jej okropnie dużo. Pod spodem pucharek wypełniony jakimś płynem (chyba lody się roztopiły zanim mi je podano), w to wrzucona była gruszka, i masakryczna wręcz ilość cynamonu. Miał dziwny smak i zapach, jakby był stęchły! Nie dałam rady tego zjeść.

Dawno nie miałam poczucia tak kiepsko wydanych pieniędzy. I tak sobie myślę, że może i dobrze, że nie stać mnie na meble z Almi Decor... Lepiej mieć świadomość straconych 30 zł niż 30 tysięcy. Bo jeśli przykładają się do tego biznesu tak samo jak do prowadzenia kawiarni, to lepiej poszukać tego stylu w składzie mebli kolonialnych, gdzie za jedną trzecią ceny można mieć meble wyglądające jak z wystawy Almi Decor.

AlmiCafe
w Galerii Mokotów
ul. Wołoska 12
Warszawa
dodajdo.com

Po brazylijsku

Dziś nietypowo - będzie o naukowcach. Przynajmniej na początku. Bo okazuje się, że nie zajmują się tylko jakimiś idiotycznymi badaniami typu "wpływ rozwoju spożycia płatków kukurydzianych na populację Pigmejów w Andach Południowych", ale też pracują nad rozwojem kawy. Przynajmniej pośrednio...

Kilka miesięcy temu magazyn Science opublikował raport psychologów, którzy badali wpływ temperatury na postrzeganie innych ludzi. Wynika z niego jednoznacznie, że filiżanka gorącej kawy (albo innego napoju) trzymana w czasie rozmowy sprawia, że "cieplej" postrzegamy osobę, która nam towarzyszy. Ciepło lub zimno stymuluje określone obszary kory mózgowej, odpowiadające m.in. za chorobliwą nieufność i podejrzliwość względem innych. Ciepło fizyczne może sprawić, że będziemy podchodzić do innych z większą życzliwością i ufnością.

Z kolei czekolada zawiera fenyloetyloaminę - związek chemiczny, który jest także produkowany w mózgu, między innymi w stanie zakochania. Od setek lat znana jest jako środek pobudzający i przeciwdepresyjny, podobno działa również jako afrodyzjak. Naukowcy wykryli w niej substancję, która pod pewnymi względami przypomina amfetaminę. Poza tym czekolada zawiera anandamid – neuroprzekaźnik powodujący zwiększenie natężenia wrażliwości i uczucia euforii – skutki podobne do tych, jakie wywołują konopie indyjskie.

Jeśli połączymy jedno z drugim, to otrzymamy... kawę po brazylijsku.

Porcja dla dwojga, oczywiście ;)
- 4-6 kosteczek gorzkiej czekolady
- łyżka cukru (mile widziany brązowy)
- szczypta soli
- pół szklanki wrzątku
- pół szklanki gorącej mieszanki mleka i śmietany do deserów (1:1)
- 3/4 szklanki gorącej, mocnej kawy
- odrobina wanilii
- szczypta cynamonu

Czekoladę roztopić na parze (w naczyniu postawionym na mniejszym z gotującą się wodą), dodać cukier i sól. Wymieszać z wrzątkiem i podgrzewać w rondelku aż całość będzie jednolita i gorąca. Dodać mleko i śmietankę, po chwili kawę, a potem wanilię oraz cynamon*. Podawać w podgrzanych szklankach z uchem.

*Jeśli używamy przypraw w laskach, to trzeba wrzucić je do rondelka i odstawić na 5 min. do naciągnięcia. Potem podgrzać całość (uważając, żeby nie zagotować) i dopiero podawać.

Kiedy już będziecie się delektować kawą po brazylijsku - pomyślcie o biednych naukowcach, którzy w sterylnie czystych laboratoriach pracują nad zbawieniem ludzkości. Część z nich to przecież naukowcy-kawowcy. ;)
dodajdo.com

Nie wpieniaj się. Spieniaj!

Kilka osób zapytało na GG o to, jak radzić sobie z kawą nie posiadając ekspresu ciśnieniowego. Pisałyśmy już na Kawowym o kafetierkach, więc dzisiaj będzie coś dla tych, którzy uwielbiają wąsy z pianki!

Z wszystkomającym ekspresem jest jak z pewnym piwem: NIE KAŻDY. Nie każdy może spienić sobie mleko pod ciśnieniem. Ale są na to inne domowe sposoby i dzisiaj będzie o nich.

Mam dwie ciotki w zakonie, bliźniaczki. Niejednokrotnie już dostarczały mi tematów na bloga, zwłaszcza rezydująca w Rzymie Ciocia-Pirat-Drogowy. To dzięki niej skosztowałam najznakomitszej na świecie kawy (naturalnie, w mym subiektywnym odczuciu) w Tazza d’Oro przy Panteonie. Pewnego razu jednak Ciocia zawołała mnie do kuchni i kazała ubijać mleko w sprytnym stalowym dzbanuszku, który możecie zobaczyć na pierwszym obrazku. Mimo, że w Rzymie siostry, przyjmujące różnych zacnych jegomości za czasów JP2, mogły sobie pozwolić na wszystykomająy ekspres, to jednak używały kawiarki i właśnie tego spieniacza, który jednak ze względu na swe kształty, był dla mnie spieniaczką raczejJ. Jak podrosłam, jedną taka przywiozła mi ciocia i do dziś służy nam (spieniaczka, nie ciocia) w domu rodzinnym.

Proste to jest jak konstrukcja cepa. Podgrzewasz mleko, wlewasz do środka i pracujesz rączką w górę i w dół (wybaczcie skojarzenia). Trzeba to robić dosyć energicznie, ale w efekcie mleko jest puszyste i spienione. Cena takiej spieniaczki to od 40 PLN wzwyż, w zależności od jakości.

Druga opcja, tańsza, na studencką kieszeń, z którą nie rozstaję się od czasu wyprowadzki od rodziców, to mały spieniacz na bateryjki (obrazek drugi). Podgrzewamy mleko i spieniamy. Już. Nie ma w tym większej filozofii. Po pół minuty mamy już lekką piankę, a po dwóch minutach mleko jest już przyjemnie kremowe a pianka gęstsza. I taki spieniacz, proszę Państwa, to można już za 5 PLN nabyć nawet.

Mleko z obu tych spieniaczy świetnie nadaje się do robienia kawy warstwowej. Powiedziałabym nawet, że tym małym bzyczkiem łatwiej przygotować do tego mleko – ja spieniam je od razu w wysokiej szklance i powoli i ostrożnie wlewam mokę (a jeszcze lepiej wlewać espresso oczywiście!). Efekt warstwowy murowany.
W grę wchodzi jeszcze odpowiednia temperatura mleka. Ciocia z Rzymu je gotowała, ja tylko mocno podgrzewam. Nie wkładam do niego termometru;) więc nie podam temperatury, ale sami się przekonacie, że aby łatwiej się ubijało, musi być po prostu gorące.

I mały sekrecik: do ubijanego mleka można dodać odrobinę startej laski wanilii lub naprawdę szczyptę cukru waniliowego. Dzięki temu mleko ma przyjemny aromat, w smaku jest to prawie niewyczuwalne.


Podobne wpisy:
dodajdo.com

Kawiarnia według Illy

Espressamente Illy - to hasło jakiś czas temu obiło mi się o uszy, więc musiałam sprawdzić co się za tym kryje, zwłaszcza, że to prawie na mojej codziennej trasie, w centrum Warszawy, niedaleko placu Konstytucji.

"Na świecie istnieje już ponad 130 barów w 22 krajach, na pięciu kontynentach. Od Nowego Jorku po Palermo, od Berlina do Szanghaju, w samych Włoszech jest ich około 50. To globalna koncepcja absolutnie nowoczesnych lokali. Illy zatacza coraz szersze kręgi, dlatego naturalną koleją rzeczy było pojawienie się Espressamente illy w Warszawie." Tyle można znaleźć na ten temat w internecie. Niestety wszystkie portale PR-owe powtarzają wciąż ten sam artykuł reklamowy, możemy więc przeczytać, że "każdy element, każdy szczegół wewnątrz lokalu jest dopracowany perfekcyjnie" - i to prawda. "Nie ma mowy o słabościach, ponieważ aranżacją wnętrz zajął się znany i wybitny włoski architekt oraz designer Luca Trazzi" - i to też. Jednak ani słowa o tym, co w kawiarni powinno być najważniejsze, o kawie.

A miejsce ciekawe, choć już na starcie dostrzegam kilka poważnych minusów. Lokalizacja niby ok, ale... Chyba tylko dla przypadkowych przechodniów. Od przystanku daleko, a zaparkowanie samochodu w okolicy może nastręczać pewnych trudności. Przed lokalem dosłownie trzy miejsca, przypuszczam, że zawsze zajęte. Żeby więc chciało mi się tam pójść jeszcze raz, musiałoby mnie coś przyciągnąć - rewelacyjna kawa, atmosfera, albo ceny. I tu zaczynają się schody.

Kawa dobra, zostaje po niej przyjemny posmak, można się nawet doszukać lekko czekoladowej nuty, ale czy rewelacja... Chyba nie. W karcie 15 propozycji, niestety trzeba się mocno wczytać, żeby znaleźć to, o co nam chodzi - mamy np. dwa rodzaje macchiato (z gorącym albo zimnym mlekiem), które na pierwszy rzut oka nie różnią się niczym od capo triestino (espresso z mlekiem i niewielką ilością pianki). Na drugi też zresztą nie bardzo, bo smak i kolor kawy taki sam, pianki tyle samo... Jedyna różnica taka, ze macchiato serwują w filiżance, a capo w szklaneczce.

Atmosfera... Nijaka. Metal, szkło, lustra. Gdzieniegdzie czerwone elementy ożywiające wystrój. Dużo przestrzeni. Nowocześnie, designersko i snobistycznie. Spójne to z wizerunkiem Illy, charakterystyczne srebrne puszki idealnie tam pasują, ale ja nie przepadam za takimi sterylnymi klimatami. Nie kojarzą mi się ani z Włochami (choć faktycznie niektóre bary kawowe w ojczyźnie espresso tak wyglądają), ani z kawą. Moja kawiarnia na pewno byłaby daleka od tego stylu.

Espresso kosztuje 8 zł, ciastka zaczynają się od 14. Największy szok przeżyłam, kiedy znalazłam w menu wodę mineralną. Mała kosztuje 7, duża 11 zł! Podobno włoska, ale przecież to wciąż tylko woda. Jak na miejsce, gdzie z założenia mamy wpaść na szybka kawę i ciacho strasznie drogo. To stawki "warszawskie" w negatywnym znaczeniu tego słowa. Bo włoskie na pewno nie, skoro najdroższa kawa, jaką tam spotkałam kosztowała 1,50 e...

Obawiam się więc, że miłośnicy kawy nie będą walić drzwiami i oknami. Tym bardziej, że obsługa też nie powala na kolana. Kelnerki-baristki sprawiają wrażenie, jakby same niezbyt pewnie czuły się w tym lokalu. Póki co wygląda to raczej na miejsce dla zbłąkanych turystów, zwabionych nowoczesnym wyglądem i znanym na całym świecie logo Illy. Na koniec pozytywny akcent - skoro wielka światowa sieć dochodzi do wniosku, że Polacy na tyle lubią kawę, że warto otwierać kawiarnie w naszym kraju - to dobrze. A jeszcze lepiej, jeśli według nich jesteśmy tak bogaci, że za mineralną możemy płacić 11 zł.

Espressamente illy
ul. Marszałkowska 62
Warszawa

Zobacz też:
Zrób mi filiżankę, a powiem Ci, kim jesteś
oraz
W podwórku na Chmielnej...
dodajdo.com

Bailesso

Spadł śnieg. I choć to, co widać za oknem nie jest typowo zimowym krajobrazem, to świat od razu wydaje się piękniejszy. Zabrakło tego śniegu na białe, puchate czapki dla drzew, ale jest go wystarczająco dużo, żeby mieć pretekst do mocnej, rozgrzewającej Irish Coffee albo espresso z łagodną nutką Baileysa.

Jak się do tego zabrać?
Zrób sobie espresso, dolej do niego łyżeczkę (albo dwie) Baileysa, przykryj całość czapeczką bitej śmietany, posyp szczyptą kakao lub startej czekolady. Już sam wygląd poprawia humor. Na własny użytek nazywam taką kawę Bailesso.

Baileys i espresso to niezwykle zgrany duet. Trochę mocy kawy, trochę słodyczy likieru... Jak to zwykle bywa smaki zamiast się wykluczać, świetnie się uzupełniają. A najfajniejsze w Bailesso jest to, że dziś mi pasuje na rozgrzewkę, a za kilka miesięcy, jak dodam kostkę lodu (albo dwie), będzie jak znalazł na upalny wieczór.
dodajdo.com